5 NAJPIĘKNIEJSZYCH MIEJSC ZIMBABWE

Wodospady Wiktorii, uważane za jedne z najpiękniejszych na świecie, majestatycznie rozciągają się na granicy Zimbabwe i Zambii, stanowiąc cud natury, który zachwyca zarówno swoją potęgą, jak i malowniczym otoczeniem. W porze deszczowej, gdy rzeka Zambezi napełnia się po brzegi, niemal dwa kilometry długiej i ponad sto metrów wysokiej ściany wody spada z oszałamiającą siłą. W sezonie deszczowym przez wodospad przetacza się ponad 9 tysięcy metrów sześciennych wody na sekundę. W 2019 roku zanotowano spadek tej wartości do 252 metrów sześciennych i był to najniższy przepływ wody od 25 lat. To potężne zjawisko, nazywane przez lokalne plemię Kololo "Mosi-ao-Tunya" – czyli "Mgła, która grzmi" – tworzy mistyczny obraz, gdzie kłęby pary unoszą się nad horyzontem, widoczne z odległości wielu kilometrów.

Otaczający wodospad Park Narodowy Victoria Falls w Zimbabwe oraz Park Narodowy Mosi-oa-Tunya w Zambii oferują liczne szlaki, które prowadzą do różnorodnych punktów widokowych. Każdy z nich pozwala odkrywać wodospad z innej perspektywy, podziwiać Wrzący Kocioł, gdzie woda wiruje z zawrotną prędkością, oraz Wodospad Tęczowy, który swą nazwę zawdzięcza często pojawiającym się tam tęczom, mieniącym się w promieniach słońca. Około dwa razy szerszy i głębszy niż Wodospad Niagara, Wodospady Wiktorii rozciągają się na szerokość 1700 metrów, przecinając rzekę Zambezi w jednym z jej najszerszych punktów. Rzeka ta, zanim osiągnie krawędź przepaści, płynie spokojnie, sygnalizując zbliżenie do wodospadu jedynie potężnym rykiem wody i charakterystyczną zasłoną mgły.

Krajobraz wokół wodospadów jest niezwykle zróżnicowany. Krawędź przepaści dzielą na mniejsze części liczne małe wyspy, zagłębienia i przylądki, co sprawia, że każda część wodospadu ma swoje unikalne cechy. Wschodnie części wodospadu mogą wysychać w okresach niskiego przepływu, co jednak nie umniejsza ich uroku, lecz ukazuje inny, surowszy aspekt tej potęgi natury. Pierwszym Europejczykiem, który ujrzał ten niezwykły widok, był brytyjski odkrywca David Livingstone, który 16 listopada 1855 roku nadał wodospadom nazwę na cześć brytyjskiej królowej Wiktorii.

Wodospady Wiktorii nie tylko przyciągają swoim pięknem, ale także bogactwem przyrody. Otaczające je parki narodowe są domem dla wielu gatunków dzikiej zwierzyny. W gęstych lasach z charakterystycznymi akacjami, drzewami tekowymi, figowcami oraz hebanami można spotkać koziołki skalne, hipopotamy, a także majestatyczne słonie, żyrafy, zebry, gnu, lwy i lamparty. Na skalnych klifach osiedliły się drapieżne ptaki, takie jak sokoły, orły i myszołowy, które dodają dzikiej atmosfery temu miejscu.

W 1989 roku Wodospady Wiktorii wraz z przyległymi parkami zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, co dodatkowo podkreśla ich globalne znaczenie jako unikalnego i chronionego miejsca na Ziemi. To miejsce, w którym dzikie krajobrazy stanowią tło dla niesamowitych wrażeń, które czekają na każdego podróżnika pragnącego odkryć prawdziwe cuda świata.

Rzeka Zambezi, czwarta co do długości w Afryce, to prawdziwa perła tego kontynentu, w której nurtach odbija się bogata historia, różnorodna przyroda i unikalna kultura. Jej źródło znajduje się na Płaskowyżu Środkowoafrykańskim w Zambii, skąd płynie przez sześć krajów, by ostatecznie wpłynąć do Oceanu Indyjskiego. Rejs po jej wodach, zwłaszcza na odcinku w Zimbabwe, to niezapomniane doświadczenie, które pozwala podróżnikom zbliżyć się do dzikiej przyrody, obserwując różnorodne gatunki ptaków, krokodyle, hipopotamy i wiele innych zwierząt, które upodobały sobie jej brzegi.

Zambezi, nazwana „Wielką Rzeką” przez lud Tonga, to nie tylko piękny krajobraz, ale także ważny element ekosystemu, który osusza obszar ponad 1 300 000 kilometrów kwadratowych południowo-środkowej Afryki. Wzdłuż jej biegu znajdują się jedne z największych cudów natury, takie jak Wodospady Wiktorii, które swoim majestatem przyciągają turystów z całego świata, oraz imponujące zapory Kariba i Cahora Bassa, które są jednymi z największych projektów hydroelektrycznych na kontynencie.

Podróżując wzdłuż Zambezi, można podziwiać różnorodność fauny i flory, które odzwierciedlają bogactwo afrykańskiej przyrody. Na brzegach rzeki, wśród bujnej tropikalnej roślinności, żyją słonie, bawoły, impale, a także drapieżne koty, takie jak lwy i lamparty. Ptaki drapieżne, w tym orły i sokoły, szybują wysoko nad dolinami, a pawiany i małpy przemierzają lasy w poszukiwaniu pożywienia. Szczególnie interesujące są obszary takie jak Równina Sesheke czy ujście Luangwy, gdzie słonie są częstym widokiem. Hipopotamy i krokodyle licznie występują w wodach Zambezi.

Pierwszymi nie-Afrykanami, którzy dotarli do jej brzegów, byli arabscy kupcy w X wieku, a później Portugalczycy w XVI wieku, którzy widzieli w Zambezi szlak do rozwoju handlu kością słoniową, złotem i niewolnikami. Do XIX wieku uważano, że rzeka, znana wówczas jako Zanbere, płynie na południe z ogromnego śródlądowego morza, które mylnie uważano również za źródło Nilu. Dopiero szkocki misjonarz i odkrywca David Livingstone w latach 50. XIX wieku dokładnie zbadał jej bieg, poszukując handlowego szlaku do wybrzeża Afryki Wschodniej. Jego mapa Zambezi była najdokładniejsza przez dziesięciolecia, aż do XX wieku, kiedy dalsze badania ostatecznie ustaliły jej źródło.

Rzeka Zambezi, otoczona bujną przyrodą, pełna historii i kulturowego dziedzictwa, oferuje podróżnikom niezliczone możliwości odkrywania afrykańskiego kontynentu w jego najbardziej autentycznej formie. To miejsce, w którym każdy zakręt rzeki kryje w sobie nową, fascynującą historię.

Hwange, największy Park Narodowy w Zimbabwe, to prawdziwy raj dla miłośników przyrody i dzikiej fauny. Rozciągający się na powierzchni około 14 650 km², park ten oferuje niezrównane możliwości obserwacji dzikich zwierząt w ich naturalnym środowisku. Bogactwo tego miejsca nie ogranicza się jednak tylko do jego ogromu – to tutaj, w północno-zachodnim Zimbabwe, na granicy z Botswaną, znajduje się jedno z największych sanktuariów słoni na świecie.

W Hwange można spotkać ponad 100 gatunków ssaków i niemal 400 gatunków ptaków, co czyni go idealnym miejscem do obserwacji przyrody. Park zamieszkuje wyjątkowo liczna populacja słoni, które majestatycznie przemierzają rozległe równiny i gęste lasy mukwa oraz teku, charakterystyczne dla tego regionu. Ale to nie tylko słonie przyciągają uwagę – Hwange jest również domem dla liakonów pstrych, niezwykle rzadkich drapieżników z rodziny psowatych, które niegdyś zamieszkiwały cały kontynent afrykański, a dziś spotykane są tylko w kilku miejscach. Ich obecność w parku dodaje wyjątkowości każdemu safari.

Podczas wizyty w Hwange, podróżnicy mają niepowtarzalną okazję zobaczyć słynną Wielką Piątkę Afryki – lwy, lamparty, nosorożce, słonie i bawoły przylądkowe. Obserwowanie tych majestatycznych zwierząt to przeżycie, które na długo pozostaje w pamięci. Oprócz nich park zamieszkują także żyrafy, kudu, zebry, gnu oraz liczne gatunki antylop, które wspólnie tworzą barwną mozaikę afrykańskiej fauny.

Jednym z największych atutów Hwange są liczne wodopoje, które przyciągają dzikie zwierzęta, zwłaszcza w porze suchej, gdy woda staje się cennym dobrem. Z platform widokowych zlokalizowanych przy wodopojach, odwiedzający mogą w ciszy i spokoju obserwować zwierzęta, które przychodzą, by zaspokoić pragnienie. Jest to idealne miejsce, by uchwycić w obiektywie aparatów niezwykłe momenty z życia dzikiej przyrody.

Historia parku sięga 1928 roku, kiedy to został założony jako rezerwat przyrody. Dwa lata później, w 1930 roku, uzyskał status parku narodowego, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie jako miejsca o wyjątkowych walorach przyrodniczych. Wspaniałe, zróżnicowane krajobrazy Hwange, od rozległych sawann po gęste, liściaste lasy, czynią go jednym z najpiękniejszych i najbardziej zróżnicowanych obszarów chronionych w Afryce. 

Hwange to nie tylko miejsce pełne dzikiej przyrody, ale także przestrzeń, gdzie podróżnicy mogą na nowo odkrywać piękno natury i zrozumieć, jak ważna jest ochrona tych niezwykłych ekosystemów. Park oferuje niesamowite doświadczenia, które pozwalają zanurzyć się w afrykańskiej przyrodzie, poczuć bliskość dzikich zwierząt i podziwiać piękno krajobrazów.